Van Zuid naar Centraal Vietnam

Na het bezoek aan de Mekong Delta vertrekken we vanuit Saigon langzaam aan noordwaards. De eerste dag is een lange busrit naar de stad Nha Trang. Onderweg worden er diverse stops gemaakt. We komen langs rubberplantages en zien de bomen met gaten en bakjes er onder waar het rubbersap in druppelt.

Voor de lunch stoppen we bij de (rode) zandduinen van Mui Ne, die we uiteraard opklimmen en vanwaar we een mooi uitzicht hebben over "Bien Dong" oftewel de Zuid-Chinese zee.

Het lunchen gaat meestal, vooral in verband met de tijdsplanning, volgens het principe van "setlunch". Aangezien we natuurlijk, inclusief Nederlandse en Vietnamese gids, alsmede inclusief buschauffeur en busboy!! met 23 personen zijn, de mogelijkheden onderweg in principe wel voldoende, maar voor onze Europeese maag en darmen niet altijd even verantwoord, wordt er een aangekondigde stop gemaakt waar personeel en eten op ons staat te wachten. Deze lunches zijn 9 van de 10 keer uitstekend en gevarieerd. Meestal 5 of 6 gangen bestaande uit pho's (soep), loempia's bereid aan tafel met olifantsoorvis, hotpots met vis of vlees, rijst, diverse soorten vlees en vis met groeten, oesters, stevige vis waarvan wij denken dat het vlees is, etc.etc. uiteindelijk uiteraard afgesloten met fruit. Dit alles voor het luttele bedrag van 180.000 Dong oftewel ongeveer € 5,--.

In Nha Trang hebben we een vrije dag. Een deel van de groep maakt een boottocht om een van de eilanden in de baai van Nha Trang, we stoppen om te zwemmen en te snorkelen, ik laat op de boot mijn voeten en onderbenen masseren voor 200.000 Dong en ze mijn tenen worden ook nog mooi gelakt. 's-Middags een vrije middag in Nha Trang.

Van Nha Trang rijden we door naar Qui Non maar we stoppen eerst nog bij de Cham Torens van Po Nagar. De Cham is een etnische minderheidsgroep uit de noordelijke en centrale hooglanden, zoals de Khmer, die verwant zijn met de Cambodjanen en voornamelijk voorkomen in de Mekong Delta.

We arriveren redelijk bijtijds in een prachig hotel aan zee in Qui Non. We kunnen nog even de zee in maar worden gewaarschuuwd voor haaien. Er is een net, maar toch ..... We gaan de zee in en en zijn een waren bezienswaardigheid voor de donkere, fijne en kleine vietnamezen..

Van Qui Non rijden we naar Hoi An. We maken diverse stops onderweg, de sanitaire stops worden door Joseph, onze vietnamese reisleider een bezoek aan het "Keramiek Museum" genoemd. Meestal goed of "te doen", een enkele keer rijden we door. 
We stoppen ook bij een Tapioca verwerker en bij een huisje waar rieten matjes gewoven worden. Volgens Wikepedia is Tapioca een hoofdzakelijk smaakloos zetmeelrijk ingrediënt, gemaakt van bewerkte en gedroogde cassavewortel (maniokwortel).

De laatste stop van deze dag is een bezoek aan My Lai. We krijgen hier een oude documentaire van Kruispunt te zien over het bloedbad dat zich hier op 16 maart 1968 heeft afgespeeld (de amerikanen vermoeden hier de schuilplaats van Vietcong en vallen dit dorp aan: er wordt echter niet terug geschoten, toch worden de dorpelingen uitgemoord, inclusief zwangere vrouwen en kleine kinderen; daarna werden alle huizen verbrand, het vee gedood en de waterputten vergiftigd. Hierna bezoeken we het museum en het nagebouwde dorp zoals het er na het bloedbad moet hebben uitgezien. Heel indrukwekkend, we waren er stil van.

Rond half 6 arriveren we in Hoi An. We blijven hier 3 nachten. 2 dagen vrij te besteden: er gaat in ieder geval gefietst worden!